In 2025
In 2025 zal meer dan 60% van de wereldbevolking, vermoedelijk 8 miljard mensen, in steden wonen. Meer dan 90 supermarkten hebben meer dan 5 miljoen inwoners (in 1950 waren er slechts 5 van dergelijke steden). In 1980 waren er 22 steden met een bevolking van 5 miljoen, 36 steden met een bevolking van 3 miljoen, 230 - meer dan 1 miljoen. Tweederde van deze steden bevindt zich in ontwikkelingslanden. Ter vergelijking: in 1800 waren alleen Londen en Tokio meer dan een miljoen steden. Na 50 jaar, in 1850, leefden 2 miljoen inwoners in Londen, 1 miljoen in Parijs. In 1900 woonden meer dan 1 miljoen mensen (elk) in de steden Berlijn, Wenen, Moskou, St. Petersburg, New York, Chicago, Philadelphia, Tokio en Calcutta. In de 16e eeuw was het gebied van Parijs slechts 8 vierkante kilometer, nu is het uitgegroeid tot 480 vierkante kilometer.
West Midlands in het Verenigd Koninkrijk en de zuidoostelijke Amerikaanse steden Boston-New York-Philadelphia-Baltimore-Washington, die zijn uitgegroeid tot een 1000 kilometer lange gordel met 40 miljoen inwoners. De hoofdstad van Japan, Tokyo, groeit in Nagoya-Osaka. Dergelijke formaties worden megasteden genoemd.
In 1800 woonde slechts 2,5% van de bevolking in steden, in 1920 was dit 9,2%, in 1980 - 40%. In 2000 woonde meer dan de helft van de bevolking in steden. Deze waarde is afhankelijk van het ontwikkelingsniveau van de staat. In het VK woont bijvoorbeeld meer dan 90% in steden, in Latijns-Amerika is dit 70%.
Latijns-Amerika en Azië wonen in de snelstgroeiende steden.
In Mexico-Stad is het aantal inwoners 7.000 mensen per vierkante kilometer, oftewel 140 vierkante meter per persoon. Dit houdt rekening met het hele stadsplein, het gebied met dure winkels, winkels, markten ... met 41 mensen per vierkante kilometer.
In Denemarken zijn 250 mensen genoeg om de stad te organiseren, 2500 in de Verenigde Staten, 10.000 in Griekenland. De VN heeft deze waarde vastgesteld op het niveau van 20 duizend mensen.
De eerste grote steden begonnen te verschijnen op het grondgebied van het huidige zuiden van Irak, 3500 jaar voor Christus. Na 500 jaar begon Egypte zich bezig te houden met stadsplanning en na 500 jaar verschenen steden in India. De eerste Chinese steden verschenen in 1600 voor Christus. De Chinezen bouwen trouwens steden in het hele oosten en westen van de wereld. Onder de oude steden waren er ook miljonairs - Babylon, Beijing, Byzantium en Rome.
Mensen begonnen meer voedsel te produceren dan ze konden eten. Handelaars, soldaten, monniken. Ze kunnen geen rijkdom produceren en produceren, en de overblijfselen van monumentale oude gebouwen. Meestal waren ze gebaseerd op vlakke heuveltoppen, op het kruispunt van handelsroutes, op plaatsen met gunstige klimatologische omstandigheden.
Waarom veranderen dorpelingen in stedelijke? Ik denk dat dat begrijpelijk is.
De snelle groei van steden veroorzaakt overbevolking, problemen met beweging en vervuiling. "Vers aangekomen" stedelingen zijn het vaakst gedwongen om te vertrekken in sloppenwijken, vooral als dit in landen gebeurt. In India en Latijns-Amerika brengen bezoekers de nacht vaak buiten door.
In grote steden, een verhoogd niveau van criminaliteit, prostitutie, drugsverslaving. Het aantal daklozen neemt toe met de grootte van de stad. Het is meestal duidelijk dat de huizen zelfs leeg zijn ...
In ontwikkelingslanden (en ook uitgebreid) zijn er essentiële concepten van satellietsteden die de rol spelen van een "veiligheidsklep" voor de overtollige bevolking van de hoofdstad. Mensen werken in de stad en wonen feitelijk in de buitenwijken. In China is een speciale vergunning vereist.
Transportnetwerken, auto- en elektrisch vervoer. Bewoners kunnen relatief gemakkelijk van de stad naar de buitenwijken en terug verhuizen. Canada en Australië, minder - in Europa.
De groei van steden heeft een ander interessant fenomeen veroorzaakt: de verschuiving van de consumentenvraag in de buitenwijken. Onroerendgoedprijzen zijn lager, vastgoedprijzen, respectievelijk. Het is geen toeval dat je supermodale lege winkels in het centrum van de grote steden kunt vinden.
Los Angeles (LA) met aangrenzende territoria heeft meer dan 14 miljoen mensen. Er is geen enkel stadscentrum in LA - allemaal
https://vignette.wikia.nocookie.net/marthasimons/images/a/a4/27409.pdf
West Midlands in het Verenigd Koninkrijk en de zuidoostelijke Amerikaanse steden Boston-New York-Philadelphia-Baltimore-Washington, die zijn uitgegroeid tot een 1000 kilometer lange gordel met 40 miljoen inwoners. De hoofdstad van Japan, Tokyo, groeit in Nagoya-Osaka. Dergelijke formaties worden megasteden genoemd.
In 1800 woonde slechts 2,5% van de bevolking in steden, in 1920 was dit 9,2%, in 1980 - 40%. In 2000 woonde meer dan de helft van de bevolking in steden. Deze waarde is afhankelijk van het ontwikkelingsniveau van de staat. In het VK woont bijvoorbeeld meer dan 90% in steden, in Latijns-Amerika is dit 70%.
Latijns-Amerika en Azië wonen in de snelstgroeiende steden.
In Mexico-Stad is het aantal inwoners 7.000 mensen per vierkante kilometer, oftewel 140 vierkante meter per persoon. Dit houdt rekening met het hele stadsplein, het gebied met dure winkels, winkels, markten ... met 41 mensen per vierkante kilometer.
In Denemarken zijn 250 mensen genoeg om de stad te organiseren, 2500 in de Verenigde Staten, 10.000 in Griekenland. De VN heeft deze waarde vastgesteld op het niveau van 20 duizend mensen.
De eerste grote steden begonnen te verschijnen op het grondgebied van het huidige zuiden van Irak, 3500 jaar voor Christus. Na 500 jaar begon Egypte zich bezig te houden met stadsplanning en na 500 jaar verschenen steden in India. De eerste Chinese steden verschenen in 1600 voor Christus. De Chinezen bouwen trouwens steden in het hele oosten en westen van de wereld. Onder de oude steden waren er ook miljonairs - Babylon, Beijing, Byzantium en Rome.
Mensen begonnen meer voedsel te produceren dan ze konden eten. Handelaars, soldaten, monniken. Ze kunnen geen rijkdom produceren en produceren, en de overblijfselen van monumentale oude gebouwen. Meestal waren ze gebaseerd op vlakke heuveltoppen, op het kruispunt van handelsroutes, op plaatsen met gunstige klimatologische omstandigheden.
Waarom veranderen dorpelingen in stedelijke? Ik denk dat dat begrijpelijk is.
De snelle groei van steden veroorzaakt overbevolking, problemen met beweging en vervuiling. "Vers aangekomen" stedelingen zijn het vaakst gedwongen om te vertrekken in sloppenwijken, vooral als dit in landen gebeurt. In India en Latijns-Amerika brengen bezoekers de nacht vaak buiten door.
In grote steden, een verhoogd niveau van criminaliteit, prostitutie, drugsverslaving. Het aantal daklozen neemt toe met de grootte van de stad. Het is meestal duidelijk dat de huizen zelfs leeg zijn ...
In ontwikkelingslanden (en ook uitgebreid) zijn er essentiële concepten van satellietsteden die de rol spelen van een "veiligheidsklep" voor de overtollige bevolking van de hoofdstad. Mensen werken in de stad en wonen feitelijk in de buitenwijken. In China is een speciale vergunning vereist.
Transportnetwerken, auto- en elektrisch vervoer. Bewoners kunnen relatief gemakkelijk van de stad naar de buitenwijken en terug verhuizen. Canada en Australië, minder - in Europa.
De groei van steden heeft een ander interessant fenomeen veroorzaakt: de verschuiving van de consumentenvraag in de buitenwijken. Onroerendgoedprijzen zijn lager, vastgoedprijzen, respectievelijk. Het is geen toeval dat je supermodale lege winkels in het centrum van de grote steden kunt vinden.
Los Angeles (LA) met aangrenzende territoria heeft meer dan 14 miljoen mensen. Er is geen enkel stadscentrum in LA - allemaal
https://vignette.wikia.nocookie.net/marthasimons/images/a/a4/27409.pdf